Het gewone Amerikaanse leven

Wat hebben we toch allemaal gedaan die afgelopen maanden….haha…het is niet zo dat ik een dagboek bij hou met daarin alle dingen die we doen. Maar de afgelopen zomer is voorbij gevlogen!! Inmiddels is het herfst, met gemiddelde temperaturen van 35 graden over dag....blijft zo bizar om de mooie gekleurde herfstbladeren op de grond te zien liggen, en er zwetend en met je teenslippers door heen te lopen. Maar je hoort ons er niet over klagen! Nou ja, soms dan wel want dan verlang ik wel even naar regen en kou om dan lekker met mijn boek en dekentje op de bank te liggen....maar och, in je bikini op de bank bij het zwembad liggen heeft ook wel wat!

Onze vakantie ging deze keer naar Lake Tahoe. Een lange autorit, van zo’n 9 uur. Uiteraard niet in een keer gereden, maar in 2 keer. Het mooie blijft het landschap dat zoveel verandert naarmate je dichterbij de bestemming komt. Er zijn zoveel verschillende landschappen, allemaal even mooi. Voordat we op onze eindbestemming aankwamen zijn we via ‘Lake mono’  gereden. Ook langs de MacDonalds, maar dat leest dan net iets minder avontuurlijk! Lake Mono was een mooi plaatje, we hebben daar lekker gewandeld en gepicknickt. Het is een van de oudste meren van Noord Amerika. Het meest bijzondere zijn de op zandkastelen lijkende torentjes op het meer, de Tufa’s. Onder de bodem van het meer bevinden zich zoetwaterbronnen. Het zoete water heeft veel calcium en dit calcium wordt als het ware gemengd met het zoute water wat in het meer zit. Deze combinatie wordt kalksteen. En dit zijn die zandkastelen. Het duurt enkele jaren voordat er zo’n torentje groeit. Erg mooi om te zien.

We zijn en blijven Nederlanders, dus op de heenweg naar Lake Tahoe gingen we ook langs een Nederlandse bakerij; Erick Schat’s Bakery. We zijn daar even naar binnen gegaan en wilden uiteraard graag wat proeven, maar helaas bleek dat gedeelte van de bakkerij al dicht te zijn. Dus toen zijn we maar, zoals het gros van de Amerikanen doen, naar een fastfood restaurant gegaan. Inburgeren gaat ons na twee jaar steeds beter af!

Lake Tahoe is een enorm groot zoetwatermeer in de Sierra Nevada. Zoals ik al zei was de weg er naar toe prachtig!! Het ligt midden tussen de bergtoppen in Californie, vlak langs de grens met Nevada. Op sommige plekken is het water bijna vijfhonderd meter diep. Het is het op één na diepste meer in Amerika met kraakhelder water. Ik dacht ik gooi er even wat feitjes in, zodat deze blog niet alleen leuk is maar ook nog eens leerzaam.

We hadden een gaaf huisje vlakbij het meer. Vanuit daar zijn we vanalles gaan doen. Uiteraard lekker aan het meer liggen en met zand spelen, kajakken, wandelen, met de skilift omhoog, lekker eten en dat alles herhalen. Niet verkeerd!!
Op de terugweg zijn we via Naples Island (Longbeach) geweest, waar we heerlijk zelf met een boot hebben gevaren. Dat was een verhaal apart. We hadden online een boot gereserveerd voor ons. Er zou iemand van het bedrijf aanwezig zijn bij het water en diegene zou uitleg geven over hoe de boot te varen en wat veiligheidsregels uitleggen. We kwamen daar in de haven aan, maar zagen niemand die op ons wachtten. We hebben er even wat rondgelopen en zagen uiteindelijk een bootje liggen maar er was niemand bij. Een ober van het restaurant liep daar en wij vroegen of hij wist waar het botenbedrijf precies aangemeerd lag. Hij wist het niet. Hij wees wel naar de boot. We gingen er nog eens naar toe en zagen dat de sleutels in het contact zaten. Na 15 min was er nog niemand dus ....wat doen je dan....of je loopt terug of je hebt lef. En dat laatste hadden we.....we zijn gewoon in de boot gestapt en zijn gaan varen. Heel mooi!! Het leek een beetje op Venetie, maar dan met palmbomen! Super gaaf!! Tijdens het varen kregen we het wel een beetje benauwd. Stel nou dat deze boot gewoon van iemand prive was en diegene nou zijn boot kwijt was....en wat als de politie achter ons aan komt....och ja, live a little. Na een dik uur zijn we weer teruggevaren naar de plek waar we gestart waren. Daar liepen twee mannen op en neer te ijsberen. We voeren er gewoon langs, en dachten als de boot van hen is dan roepen ze wel. Maar niemand reageerden echt op ons. Naarmate we dichterbij kwamen, keek een man toch wel wat boos. De andere man liep weg. We gingen aanmeren en de man keek steeds bozer. Hij vroeg ons hoe we aan de boot kwamen. Uh...gewoon gepakt? Hij was boos en vond dat het niet zo kon. Wij vertelden ons verhaal over het feit dat we niemand konden vinden en dat we afgesproken hadden dat er mensen zouden staan die ons zouden helpen en veiligheidsinstructies zou geven. Hij begon wat te dreigen maar David bleef rustig met hem praten en ik en de meiden zijn snel weggelopen zodat hij ons niet meer kon zien. David heeft toen nog wat gemopper aangehoord en is toen ook weggelopen. Houdoe! Of de man nou van de verhuur was ja of nee, weten we nog steeds niet. Wel is het geld van onze rekening afgeschreven dus hebben we uiteraard wel een slechte recensie over het verhuurbedrijf geschreven!

Verder gaat het leven hier natuurlijk gewoon z’n gangetje. De meiden vermaken zich prima op school. Inmiddels weten ze hoe te lachen op de ‘ pictureday’, die een aantal keren per jaar plaatsvindt. Het is een heel groot ding hier, voornamelijk voor de ouders. Hele pakketten kun je bestellen, maar het meest bizarre van alles is dat je ook de foto’s kunt bestellen die zijn gefotoshopt....jaja, voor maar een paar (lees veel meer......) dollars worden de foto’s van je lieve mooie pure kindje, ‘ mooier gemaakt’.....want ja, een pukkeltje of een verkeerde haarpluk kan natuurlijk niet. Toen een vriendin van mij zei dat dit wel heel bizar was, kreeg ze de volle laag van de andere ouders over zich heen, want deze optie was toch echt wel heel handig om de acne van de kinderen weg te werken......!!! Maar zoals jullie je vast al bedacht hadden, doen wij nuchtere Nederlanders daar uiteraard niet aan mee!

We hadden een tijd terug een nieuwe tent gekocht en we hebben al een aantal kampeeruitjes gehad. Heerlijk met z’n allen in de tent, ik vind het leuk! De campings zijn hier net wat anders dan de campings in Europa. Je hebt een plek met een picknicktafel en een BBQ, vaak was het dat. Weinig voor de kinderen te doen. Mits je je de camping daarop selecteerd, wat wij uiteraard gedaan hadden. Dus voor ons wel een camping met zwembad en speeltuin! Onze volgende kampeer trip gaat naar de woestijn, naar Anza Borrego. Daar is de sterrenhemel erg mooi te zien en dat leek mij een leuk idee om daar mijn verjaardag te gaan vieren.

We leren hier ook leuke Amerikaanse uitdrukkingen. Zoals het woord ‘butterface’. Wat niets minder betekent dan: ‘everything but her face’. Met andere woorden ze heeft een mooi lijntje, maar het hoofd is wat minder aantrekkelijk!
En onze buurman heeft het elk weekend druk met de ‘honeydo’s’, wat betekent dat hij bezig is met de to-do list die zijn vrouw hem heeft gegeven. Wat dat betreft zijn de Amerikanen bijna hetzelfde als de Nederlanders!

De tijd van Halloween komt er weer aan. De tuinen veranderen weer in enge, spookachtige kerkhoven of spookhuizen. Er is vanalles te koop in de winkels, van lopende sprekende zombies, tot levensechte grote harige spinnen. Onze versieringen zijn hetzelfde als vorig jaar, behalve dat de meiden nu zelf ook wat Halloween tekeningen hebben gemaakt want Lisa vond ons huis niet eng genoeg.

Verder is het leven hier vrij normaal. In het weekend naar de rooftop bar met uitzicht op downtown San Diego, met een cocktail in de hand. Ook het sporten gaat gewoon door, David surft twee keer in de week. Soms met dolfijnen en andere keren kan hij bijna letterlijk knuffelen met zeehonden. We snorkelen met haaien..... etc etc. Dus zoals je leest weinig bijzondere dingen, haha! Het is voor ons bijna allemaal gewoon de normaalste zaak van de wereld. Totdat ik deze blog weer schrijf en dit me weer even met de beide voeten op de grond zet, wat hebben we het toch goed hier, met andere woorden wat is het hier HEERLIJK!

Tot de volgende keer!